O tren gitti
Ben kaldım
Bir güz yaprağıydı hüzün
Döne döne indi önüme
Yerde ezik bir karanfil
Gözlerimde son gülüşün
Ve belki hala sallanan elin
O tren gitti
Ipıssız kaldım
Yaslandığım ağaç gövdesi
Nasıl anlasın beni
Gittikçe daha uzaksın
Ses yok kulak dayadığım raylarda
Kim duyacak içimde kopan çığlığı
Kim görecek beni
Kör karanlığında gecenin
Gökte akan bulut
Varır mı senin gittiğin topraklara
Benden sana taşır mı bu yağmuru
Rüzgara bıraktım kendimi
Sürüklenip gidiyorum
Bir şiir seni fısıldıyor
Boşluğa düşüyor adımlarım
Sigaram söndü ateşim yok
Meyhaneler çoktan kapanmış
Kendime çekilsem
Limanım belirsiz
Pusulam yok
O tren gitti
Ben kaldım
Bir güz yaprağıydı hüzün
Döne döne indi önüme
Hüseyin YURTTAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder