Ne var güneşin öteki yarısı da görünse Omuzlarımızda sevdanın en ağır yükleri Ne yolun başında ne sonunda olsak bile Kıpış kıpış kaynaşan yıldızlar ağlamasa Vaktin birinde deyişleri geride kalsa Şimdi tutsak olan yüreklerin duvarları yıkılsa Kara geceler pembe gündüzlere yol verse Başımızdaki keşkeler ışık ışık yansa Dolunayla yıkansa gecenin ağır renkleri Arnavut kaldırımlarında ağlayan tın tın sesleri Kalbimdeki köşküne dönse özlediğim sevdiğim Yol yorgunu kesilmiş kınalı ayaklarıyla Ah ömrüm, desene; Sevgi kapanına tutulmuş şairler Sabah güneşini görmeden Yalnız mı ölürler? 31 Ekim 2018 Oyhan Hasan Bıldırki
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder